Leerlingen, collega’s en ouders kunnen het zich bijna niet voorstellen; de Toonladder Galecop zonder de vertrouwde gezichten van juf Patricia en juf Mirjam. Maar ze zullen er toch aan moeten wennen, want vanaf nu zijn deze beide geliefde leerkrachten met pensioen! Meer dan 45 jaar stond Patricia de Gier met veel plezier voor de klas op de Toonladder en zijn voorlopers, waarvan maar liefst 26 jaar als collega van Mirjam Koning.

Voor beide leerkrachten kwam er met het eind van dit schooljaar een einde aan hun professionele loopbaan. Een moment dat bij beiden wel wat gemengde gevoelens oproept. “Ik heb het hartstikke naar mijn zin gehad, echt met veel plezier gedaan” zegt Patricia, “het is omgevlogen en in mijn hoofd zou ik nog best 10 jaar doorkunnen. Maar ik kijk ook uit naar wat er nu gaat komen.” Ook Mirjam kijkt uit naar de ruimte die er nu ontstaat om voor haar familie te zorgen en oude hobby’s op te pakken. “Ik heb ooit het onderwijs vaarwelgezegd omdat ik niet aan een vaste baan kon komen, maar toen ik kinderen kreeg, keerde ik terug, en dat is een enorm goede beslissing geweest. Nu is het tijd voor een nieuwe fase in mijn leven.”

Terugkijkend op de start van hun loopbaan, zien de leerkrachten vooral dat ze gegroeid zijn in de interactie met leerlingen, collega’s en ouders. Mirjam werkte de afgelopen jaren in de kleuterklas, “Contact maken met ouders leek me vroeger moeilijk, maar het bleek heerlijk om een band met ze op te bouwen en ze het vertrouwen te geven dat het goed komt met hun kind.” Gevraagd naar de grootste verandering in het onderwijs tijdens hun loopbaan zijn beide dames het eens; dat is de komst van het digibord. “Toen mijn collega als eerste een digibord in de klas kreeg, dacht ik dat ik daar echt nooit mee zou gaan werken,” zegt Patricia. “Nu is hij niet meer weg te denken uit de klas.” Toch ziet ze niet alleen voordelen van het digibord. “Mijn favoriete vak Schrijven, komt op een digibord echt minder goed uit de verf. Op een krijtbord kon je de letters zo heerlijk laten zwieren en met een handige draai van je krijtje extra mooi maken. Daar leent een digibord zich dan weer niet voor.”

De les die Patricia en Mirjam hun leerlingen al die jaren vooral wilden meegeven is dat ze mogen zijn wie ze zijn. Iedereen is uniek en leert op zijn manier. “Er zijn veel dingen waarbij je met een kind rekening kunt houden,” aldus Patricia. “Een kind dat niet lang kan zitten, zet je bijvoorbeeld meer achter in de klas, zodat het kan gaan staan zonder dat anderen er last van hebben.”

Honderden kinderen uit Nieuwegein kregen les van Mirjam en Patricia. Veel daarvan zijn ze bijgebleven. Vooral de kinderen waarbij ze lang hebben moeten zoeken naar de juiste manier van begeleiden naar groei op allerlei gebieden.

Niet alleen leerlingen, maar ook de extra activiteiten op de Toonladder waren memorabel: vossenjachten, de soundmixshow, zelf optreden in De Kom, schaatsen op de vijver, de lijst is eindeloos. “Ik herinner me nog goed dat we eendjes in de school hebben gehad,” haalt Patricia een mooie herinnering naar boven. “Klopt,” beaamt Mirjam, “moeder eend had een nestje gemaakt op de patio en de kleine eendjes konden geen kant uit. Gelukkig lukte het om ze via de school naar buiten te lokken, zodat moeder eend ze daar weer onder haar hoede kon nemen.”

Beide leerkrachten hebben een geweldige tijd gehad op de Toonladder en nemen afscheid met een lach en een traan. Een traan om iedereen die ze zullen missen en een lach vanwege alle mooie herinneringen en het vooruitzicht van een nieuwe fase die op het punt staat te beginnen.